Metoda Ruchu Rozwijającego w ciągu ostatnich kilkunastu lat stała się w Polsce metodą stosowaną powszechnie podczas zajęć z dziećmi. Urzekająca prostotą, naturalnością i uniwersalnością swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim temu, że w gruncie rzeczy jest to system ćwiczeń-zabaw-relacji.
Metoda stworzona została przez Weronikę Sherborne, angielską nauczycielkę tańca i ruchu, w oparciu o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi. Stworzona jest przede wszystkim w celu wspomagania rozwoju psychoruchowego dzieci oraz w terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną i fizycznie, jednak możliwość korzystania z niej są praktycznie nieograniczone.
Nazwa metody ? Ruch Rozwijający ? odzwierciedla jej główne założenia, a mianowicie rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała i otaczającej nas przestrzeni, usprawniani ruchowe, dzielenie przestrzeni z innymi osobami oraz nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu za pomocą ruchu i dotyku. Udział w zajęciach prowadzonych MRR wpływa stymulująco na rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka.
W trakcie zajęć prowadzonych MMR dzieci podobnie jak podczas spontanicznej zabawy, poznają swoje otoczenie i uczą się czuć w nim bezpiecznie, dzięki czemu otwierają się na twórcze działanie i nawiązują relacje z innymi osobami.
Podstawą teoretyczną dla pracujących nad Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne były wybrane aspekty teorii ruchu jej nauczyciela ? Rudolfa von Labana.
Zajęcia prowadzone MRR charakteryzują się stałą strukturą, choć poszczególne spotkania mogą być zróżnicowane pod względem treści, w zależności od potrzeb uczestników. Ćwiczenia oparte są na twórczym wykorzystaniu ruchu, bliskim kontakcie fizycznym, sprzyjającym tworzeniu więzi emocjonalnej i budowaniu poczucia bezpieczeństwa. W swym charakterze zbliżone są do spontanicznych i radosnych zabaw wieku wczesnodziecięcego, które inicjują rodzice lub same dzieci.
W metodzie Sherborne można wyróżnić kilka kategorii ćwiczeń:
- Ćwiczenia prowadzące do poznania siebie i własnego ciała (świadomość własnej osoby, ciała).
- Ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i budować poczucie bezpieczeństwa w swoim otoczeniu (świadomość przestrzeni).
- Ćwiczenia utrwalające nawiązanie kontaktu oraz współpracę z partnerem i grupą (świadomość innych osób i kontakt z nimi):
- oparte na relacji ?przeciwko?
- oparte na relacji ?razem?
- oparte na relacji ?z?
- Ćwiczenia twórcze.